چکیده
هدف از طرح این بحث این است كه ببینیم: ارزیابی سینما در كدام‌یك از حوزه‌های معرفت دینی ممكن است؟ برای پاسخ‌دادن به این سؤال، ابتدا باید به برخی نظرات كه جسته‌گریخته درباره‌ی سینمای دینی گفته شده است، اشاره‌ای بشود.
بعضی مبحث «دین و سینما» را بی‌حاصل می‌دانند، زیرا اصولاً «سینمای دینی» را «موجود» نمی‌دانند و اضافه‌شدنِ صفت دینی را به سینما، كاری توهمّی و زائد می‌شمارند. اینان می‌گویند سینما «هنر» است و هنر خود تجلّی آفرینندگی و لطافت روح بشری است و در ذاتِ «هنر»، مرتبه‌ی خلیفة‌اللّهی انسان بروز می‌كند و به همین دلائل، هنر خود هم‌عرضِ دین و بلكه برتر از آن است. این افراد معتقدند دین در عینی‌ترین بروزش، سلسله‌ای از بایدها و نبایدها است كه درنهایت به یك دستگاه تكلیفی تبدیل می‌شود و اخلاق را وضع می‌كند كه آن هم بیش‌تر اعتباری است؛ در حالی كه هنر یك‌سره در كار توصیف و شناخت هستی است و با «علم حضوری» معرفتی در هستی ایجاد می‌كند كه بسیار برتر از اخلاق و تكلیف است و نیازِ كمال‌جویی و شناخت را در انسان سیراب می‌نماید. پس اضافه‌كردنِ صفت دینی به هنر و به تبع آن به سینما، كاری عبث و حتی ویرانگر است، چرا كه مانعِ وَجْهِ كمال‌جویانه‌ی هنر و سینما است. اینان درحقیقت، با تقدیس مقام هنر، بحثِ «هنر دینی» و به تبع آن «سینمای دینی» را منتفی می‌دانند، كه البته سخنشان جای تأمّل فراوان دارد.
| فرمت فایل: | |
| حجم فایل: | |
| تعداد فایل: |
